Kreatyna to produkt rozkładu fosforanu kreatyny w mięśniach i zwykle wytwarzany w dość stabilnym tempie przez ciało (w zależności od masy mięśniowej).

Kreatynina w surowicy (pomiar krwi) jest ważnym wskaźnikiem stanu zdrowia nerek, ponieważ jest to łatwo zmierzony produkt uboczny metabolizmu mięśni, wydalany przez nerki niezmieniony. Sama kreatynina jest produkowana przez system biologiczny zawierający kreatynę, fosfokreatynę (znaną jako fosforan kreatyny) i trifosforan adenozyny (ATP, bezpośrednia dostawa energii przez organizm).
Kreatynina jest usuwana z krwi głównie przez nerki, głównie przez filtrację kłębuszkową, ale także przez bliższy wydzielinę rurową. Niewielka lub żadna reabsorpcja rtęci kreatyniny nie występuje. Jeśli filtracja w nerkach jest niedobór, stężenie kreatyniny we krwi wzrasta. Dlatego stężenia kreatyniny we krwi i moczu można wykorzystać do obliczenia klirensu kreatyniny (CrCl), który koreluje w przybliżeniu z szybkością filtracji kłębuszkowej (GFR). Poziom kreatyny we krwi może być również stosowany samodzielnie do obliczania szacowanego GFR (eGFR).
GFR ma znaczenie kliniczne, ponieważ jest to pomiar funkcji nerek. Jednakże w przypadku ciężkiej niewydolności nerek szybkość CrCl będzie przecenić GFR, ponieważ nadmierne wydzielanie kreatyniny przez bliższe kanały powoduje większą liczbę kreatyniny całkowitej. Ketoacydy, cymetydyna i trimetopryna zmniejszają wydzielanie kanalikowe kreatyny, a tym samym zwiększają dokładność oszacowania GFR, w szczególności w ciężkiej niewydolności nerek.